belevenissen in Amazones

ollaaa iedereen!
zoals jullie misschien al wisten zijn mijn oom en tante na onze reis nog een weekje naar de amazones geweest. Hieronder hun belevenissen! Ik ben een paar dagen in sao paulo geweest en ga NU naar mijn laatste gezin verhuizen. 10 tot 20 mei ga ik naar de amazones! Daarna laat ik snel weer wat van me horen!

Een aanvullend verslag van Gert Jan en Margareth

We hebben 3 weken een onvergetelijke tijd gehad in Brazilie. Het was een bijzondere ervaring om te constateren dat ons nichtje Esther zich in korte tijd ontpopt heeft tot een vrouw van de wereld. Zelfstandig, sociaal en ze heeft in een paar maanden tijd een geheel nieuw leven opgebouwd in dit fantastische land. Ook spreekt ze vloeiend de taal. 2 weken hebben we gezamenlijk met zijn allen rondgereisd en onvergetelijke avonturen beleefd zoals beschreven in het verslag van Peter en Marjan.

Brazilie is een groot land en we hebben door de gigantische afstanden veel met het vliegtuig moeten reizen. (10 vluchten. D.w.z. 8 binnenlandse vluchten inclusief tussenlandingen en 2 internationale). Het afscheid met Esther was natuurlijk moeilijk maar gelukkig komt ze binnen een paar maandjes weer naar Purmerend toe.

De laatste week zijn wij met zijn tweetjes nog naar Manaus gevlogen, opgehaald per taxi en na een rit van 160 km werden we naar onze jungle lodge gebracht. We hadden de hele dag gereisd en kwamen aan het eind van de middag aan. Onze bagage naar ons chalet gebracht (een blokhut met een koudwater douche en ventilator. 42 oC en een hoge luchtvochtigheid tamelijk Spartaans na de luxe van de voorgaande weken).
De kok was aan het zingen onder een boom waar papagaaien met hem mee zongen. Rode en blauwe ara’s en groene papagaaien. Ook was er een tamme toekan. De beesten waren er uit vrije wil al jaren en soms gebeurde het dat ze vertrokken met overvliegende papagaaien.

Na het diner gingen we voor een korte tocht van 2 uur de donkere jungle in met zaklantaarns en onze engels talige gids Christopher (geboren in Peru) op spinnen jacht.
Er waren geen paden maar onze gids had een machete (groot kapmes) en hij heeft ons veel dieren laten zien die ’s nachts actief waren in de jungle zoals diverse giftige vogelspinnen (tarantula) vleermuizen, gordeldieren, slangen, schorpioenspinnen. Er was geen antidope (antigif) aanwezig omdat er meer dan 400 soorten zijn en het onmogelijk is om op tijd de jungle uit te komen. Geen medische post aanwezig en geen telefoon of radio bereik. We waren dus aan het einde van de wereld in een gebied waar toerisme niet ontwikkeld is. Na dit avontuur en de vermoeiende reis zijn we na een koude douche ons bed in gerold en konden we genieten van de geluiden uit de jungle om ons heen.

De volgende dag zijn we een gehele dag de jungle in getrokken en hebben veel dieren gezien, de gids ging nog een kaaiman vangen met zijn blote handen en we gingen BBQ-en in een kamp (Jane’s survival camp). Het was de bedoeling dat we hier zouden overnachten. Omdat er poot afdrukken van 2 jaguars in het bos en het kamp stonden hadden wij hier geen trek in en de gids ook niet. Je kunt je niet verdedigen tegen dit dier en het was dus niet verantwoord. We hebben dus weer veilig in ons eigen hutje geslapen.

De volgende dag gingen we varen op de Urubu River. Dit is een zwarte rivier met zuur water. Dieren leven hier nauwelijks maar de flora is prachtig. Er zijn prachtige mangrove (igapo a water logged forest) waar we door gevaren zijn en moesten ook omgevallen takken weg hakken die de doorgang blokkeerden van onze boot. Op het nippertje kon Margareth de gids nog behoeden om uit de boot te vallen na een aanvaring tegen onder het waterliggende boomstammen en stronken. Lekker gezwommen en weer een BBQ op een mooi strandje.

De volgende dag vertrokken voor een 2 daagse vaartocht over de amazone rivier met een overnachting bij een lokale familie. De 1e dag vertrokken we per taxi naar de boot (open bootje met buitenboord motor) en er was een hevige regenbui. Gelukkig begon de zon te schijnen toen we per boot vertrokken en konden we foto en film apparatuur gebruiken. Veel vogels gezien, luiaard, apen,grijze en roze dolfijnen, op piranha’s gevist. De lokale familie werd gesponsord door onze Nederlandse eigenaar van de Amazonat Jungle lodge zodat deze arme mensen geen kosten hoefden te maken. We hebben ze uiteraard ook een bedrag gegeven voor de gastvrijheid.

Na het diner bij deze familie hebben we nog een vaartocht gemaakt het z.g. krokodillen spotten. Met een groot licht over het water schijnen, de ogen van de kaaimannen lichten dan op en de gids gaat er dan een vangen. Onze gids Christopher durfde het niet aan om een grote kaaiman te pakken die naast onze boot lag omdat hij zijn duim pas gebroken had en hij dit beest te sterk vond. Onze andere begeleider die de buitenboordmotor bediende liet aan onze gids weten dat hij wel even deze krokodil zou pakken. Hij voegde daad bij het woord en stapte uit de boot en liep om de kaaiman heen en greep hem per abuis niet bij de nek maar bij zijn middel. De kaaiman had zo de gelegenheid om zijn tanden in de onderarm van Francesco te zetten. Christopher wist door op de kaaiman te slaan er voor te zorgen dat het beest los liet en weg zwom. Onze driver was toch best gewond en wij hebben de wond ontsmet en een T-shirt om heen gewonden en gezegd dat hij asap naar het ziekenhuis moest om gehecht te worden. Helaas we waren in een gebied waar geen ziekenhuis of medische hulp was en ook geen telefoon of radio bereik en de benzine was onvoldoende en het was te gevaarlijk om uren in het donker te varen met alle krokodillen die nu op jacht gingen. Bij een andere lokale familie werd er anaconda olie opgedaan en met een reepje laken verbonden. Dit was onvoldoende. Gelukkig had Margareth haar EHBO tas mee en heeft de wond verzorgd. De volgende dag zouden we bij het licht om 6 uur vertrekken naar het ziekenhuis waar we dan rond de middag aan zouden komen waar hij alsnog gehecht werd en injecties kreeg. Het is goed afgelopen. Maar eerst hebben we daar een nacht doorgebracht bij de familie om nooit meer te vergeten.
Het huisje leek wel een lekke schuur en we kregen de beste kamer. De houten muren liepen niet door tot plafond zodat je in open verbinding stond met de rest van alle kamers. Het gezin bestond uit ouders met 3 dochters en een kleindochter. Het licht peertje werd in een andere kamer bedient en wij hadden dus alleen een zak lantaarn. Gert Jan moest in een hangmat slapen en lag dubbelgevouwen hierin omdat de kamer te klein was. Margareth mocht op het bedje liggen waar planken uitwaren en een schuimrubber dun dekje. Ook stond er een plastic tuinstoeltje. Het was bloedheet in dit kamertje met 1 raam waar vliegengaas voor hing. Zodra het licht uit ging werden we besprongen door allerlei insecten en ongedierte zoals kakkerlakken, sprinkhanen, kevers, boomkikkers e.d. Lichte paniek brak bij mij (Mar) uit en GJ moest mij kalmeren en we besloten om onze kleding aan te houden, alles dicht houden, oordoppen in om de orenkruipers te verjagen, petjes ophouden om de beestjes die van het plafond vielen niet in ogen, neus of mond te krijgen. Ik heb een laken gespannen boven het raam op de luiken en zo een afdakje gemaakt boven mijn hoofd en heb hieronder de gehele nacht op een stoeltje gezeten uitkijkend uit het gaas op de rivier waar prooien gevangen werden door kaaimannen. Deze nacht werd ook het kleinkind ziek en de gehele nacht was de gehele familie in de andere vertrekken aan het spoken.

De volgende dag zijn we om 6.00 uur vertrokken op weg naar het ziekenhuis. Bij terugkomst in de lodge hebben we ons uitgebreid gewassen en geboend en hadden het plan om onze nachtrust in te halen. Helaas werd het weer een nacht met weinig slaap omdat Gert jan ziek werd. We dachten aanvankelijk aan een voedselvergiftiging of besmetting van het zieke meisje van gezin waar we “niet”geslapen hadden. Het bleek een bijwerking te zijn van de antimalaria tabletten. Met kruidenthee bodoe uit de jungle, een tros banananen, een dag rust, was het de volgende dag al een stuk beter. Gelukkig want we gingen die dag beginnen aan de terugreis via Manaus.

Met een gids de stad Manaus bezocht. Een 19 eeuwse rubberstad een vochtige stad rond de evenaar. Aan het gouden “rubber”tijdperk kwam een einde toen een brit heimelijk zaden van de rubberboom de hevea vervoerde in een krokodillenhuid naar de kolonie Maleisie van Groot britannie. Ze werden in een kas opgekweekt en toen het in 1910 het produktieniveau bereikte, kelderde de wereldkoers en ging Manaus snel achteruit. In de haven leuke kleurige houten boten gezien van agentschappen, die toeristen een klein stukje amazonewoud laten verkennen. Ze slapen in hangmatten op de schipbrug. Ook laden en lossen de havenarbeiders de boten, waarbij ze de goederen op hun hoofd dragen. Een uniek kleurrijk tafereel. Over een overdekte markt gelopen onder een gigantisch metalen afdak dat art nouveau aandoet. Wat Manaus interessant maakt is dat ter hoogte van Manaus de rivier de Rio Negro heet. 8 km lager het de rivier de Amazone dit is het resultaat van het samenkomen van de rivier de Rio Negro (zwart) en de rivier de solimoes (geel). Deze rivieren vermengen niet en stromen 8 km langs elkaar totdat ze wel vermengen en dan is het de Amazone geworden. De oorzaak is de verschillende snelheid, dichtheid en temperatuur en dat de zwarte Rio Negro zuur is. De amazone mag niet in gezwommen worden door o.a. een levensgevaarlijke Parasiet. De zwarte Rio Negro is helder en goed zwemwater al zijn er wel sterke stromingen.

We zijn weer naar de luchthaven van Manaus gebracht, waar we vertrokken naar Sao Paulo en daar overnacht hebben in het super de luxe marriot hotel, om even bij te komen van de afgelopen dagen. Warm ligbad en douche, kingsize bed, alles schoon, geen beestjes. De volgende dag in de avond vlogen we weer naar Amsterdam Schiphol waar Peter en Marjan ons een warm welkom gaven.

Het was een avontuur, een onvergetelijke vakantie. Esther gaat ook nog naar Manaus, maar ze gaat met een grote groep varen in hangmatten op die leuke houten boten en niet zo diep de Jungle in. We zullen ons daarom geen zorgen hoeven maken over haar veiligheid en haar een onvergetelijke vakantie toe wensen. Een advies willen geven: neem wel je klamboe mee!!

Gert Jan & Margareth Doves