een vakantie om niet te vergeten!

Brasil, Brasil: mooi weer, hartelijke mensen, grote afstanden, prachtige natuur.

Weer terug in Nederland vind ik de tijd om onze reis naar Brasil nog eens kort onder de loep te nemen voor de website.
Deze vakantie valt in zijn geheel niet te vergelijken met onze normale vakanties binnen Europa (met de tent, we zien wel, wandelen, stadjes bezoeken, terrasjes, improviseren, e.d.). In de afgelopen weken hebben we allereerst kunnen genieten van Esther, van haar heel gastvrije gastgezinnen, van de prachtige natuur en van de grootsheid van het land.
We hebben veel kilometers afgelegd met vliegtuigen, taxi’s en bootjes en we hebben ons verbaasd over allerlei dingen. We hebben in veel luxe hotels geslapen en het verschil tussen arm en rijk gezien.

Na het afscheid van Rio Negrinho zijn we met de auto met Sergio en Eliane naar Foz do Iguaçu gereden. Een dag rijden over m.n. 2-baans autowegen. We zien de uitgestrektheid van het land. Honderden kilometers zonder bebouwing met alleen maar landbouw en bossen.
Gert Jan en Margareth vliegen op deze dag daar naartoe vanuit Nederland.
De volgend ochtend vertrekken we met z’n allen naar Paraguay om te winkelen. Het is deze dag 42º C. Er zijn 3 warenhuizen waar je originele artikelen kunt kopen. In de rest van de stad worden nepartikelen en troep verkocht. Gert Jan koopt een laptop (het nieuwste model, wat nog niet in Nederland te koop is, tegen een prima prijs) die vervolgens de grens naar Brazilië over gesmokkeld moet worden. (Spannend verhaal maar te lang om hier te beschrijven.)
Esther koopt kleding en schoenen (hoe kan het ook anders) en ik koop o.a. 5 CD’s voor 3 euro.
De grensovergangen zijn een ramp. Lang wachten en strenge controles en alles wat we kopen moet ingevuld worden op een formuliertje. Per persoon mag je 1x p.m. maximaal voor 250 euro aan gekochte spullen mee de grens over nemen. Over de rest moet je 50% belasting betalen. Wel meenemen, niet aangeven en gesnapt worden is dikke pech, alles inleveren.

De twee dagen daarna genieten we van de twee zijden van de watervallen, Brazilië en Argentinië. Je zou denken dat je daar dus wel redelijk snel op uitgekeken bent, maar dat is dus niet zo. Het blijft prachtig. We maken hier ook een tocht met een boot onder de watervallen door. Spannend en spectaculair. Ook bezoeken we het vogelpark en de waterkracht centrale die 20% van heel Brazilië en 95% van Paraguay van elektriciteit voorziet. De grootste capaciteit van de wereld.
De wereld is klein: we ontmoeten deze dagen meerdere keren een groep exchange studenten waar Esther mee op reis is geweest naar het Noordoosten. We worden uitgenodigd door de begeleidende Rotary om een showavond mee te maken in de stad. Een aantal van de mensen die we ontmoeten kennen Joline (was vorig jaar net als Esther in Brazilië) en Stephanie (die in Nederland was vanuit Brazilië). Weer een avond waar we anders nooit geweest zouden zijn.
Ook ontmoeten we deze dagen, heel toevallig, de taxichauffeuse Marli die zich Joline en familie ook nog heel goed kon herinneren. We blijven ons verbazen.

Dan begint de reis naar de Pantanal. Om 4 uur op, met een taxi naar het vliegveld, twee binnenlandse vluchten (zitten in het vliegtuig met de cameraploeg van RTL die een special gaan maken over de Pantanal), dan verder met een taxi, drie uur over een hobbelige asfaltweg, 1 uur over een zandweg, en tot slot 1 uur in een bootje. Onderweg zien we meerdere dode koeien liggen. Het water staat hoog waardoor er weinig land is om te grazen. We stuiten nog op een enorme kudde die lopend via de weg over meerdere dagen verplaatst wordt naar een ander deel. Uiteindelijk belanden we in het midden (tenminste, dat denken we) van de Pantanal in een prachtig hotel. We blijven hier 2 nachten en rijden paard door het moeras, spotten in de avond naar nachtvogels en alligators en kanoën in de middag op zoek naar dieren. We zien en horen prachtige vogels, hebben kikkers en aparte insecten in de badkamer, drinken caipirinha in het zwembad, spuiten ons regelmatig in met insectenspray tegen een of ander eng besmettelijk insect, zien een grote capibara-familie en komen er uiteindelijk achter dat we nog maar aan het randje van dit enorme gebied zitten.

Ongeveer dezelfde weg terug maar dan een kleiner stuk over de asfaltweg en 2 uur meer over een ongeasfalteerde weg en we belanden in Bonito. Als je tegen Brazilianen vertelt dat je naar Bonito gaat keuren ze dit helemaal goed. Het moet hier prachtig zijn. Het stadje zelf is een nieuw stadje, gebouwd in rechte blokken waar alleen de hoofdstraat geasfalteerd is. Er zijn hotels, restaurantjes en winkeltjes. Alles is hier duurder dan in bijv. Rio Negrinho, maar nog steeds veel goedkoper dan bij ons. Voor 1 euro krijg je 2,75 Reaal en de prijzen liggen voor veel artikelen ongeveer gelijk. Dus voor 30 Reais kun je hier goed eten in een restaurant.
In Rio Negrinho hebben we bijvoorbeeld geluncht (is hier de hoofdmaaltijd) in een kilorestaurant voor 1-2 euro. 50 kilo aardappelen kost hier 3 euro en 1 kilo vlees kost 1 euro.
Ook de prijs van het taxivervoer is niet te vergelijken. Voor de zes dagen dat we in dit gebied verblijven hebben we continu de taxi tot onze beschikking en we betalen hier 130 euro p.p voor. En de benzine is niet echt goedkoop hier. We zijn trouwens wel compleet afhankelijk van deze taxi want er is verder geen andere mogelijkheid om jezelf te verplaatsen. Lopen is te ver en te gevaarlijk en openbaar vervoer is er niet.
Er zijn hier twee opleidingen: toerisme en administratie.

Ook hier in Bonito (betekent: mooi) hebben we weer een prima hotel. Er is een piepklein zwembadje maar het hotel ligt aan twee rivieren waar in gezwommen kan worden. Ook lopen er allerlei dieren op het terrein rond. We zien een aapje, vogels, capibara’s, vlinders, bijzonder insecten en aan het ontbijt ontmoeten we een struisvogel. Verder moeten er ook nog luipaarden zitten maar die hebben we niet gezien.
Esther en Sergio hebben hier van te voren al 3 excursies voor ons geregeld (is dus ook de enige manier om iets van de omgeving te zien). De mooiste en meest bijzondere is wel een snorkel excursie. We gaan onder begeleiding van een gids naar een bron vanwaar we met een klein groepje met pakken, duikbrillen en snorkels na een beetje oefenen al snorkelend 2,5 km het riviertje afzakken in prachtig helder water met de mooiste vissen. Ze zijn erg zuinig en trots op hun natuur. Om die reden mag je je van te voren niet insmeren met zonnebrand of andere spullen en mogen we niet staan op de bodem om beschadiging te voorkomen.
Als we afscheid nemen van Bonito gaan we nog even langs Fabio van het reisbureau om te betalen en verbazen ons weer. We kunnen met credit card betalen maar moeten daarvoor naar het benzinestation, maar eerst moet de rekening nog opgemaakt worden. We kunnen beter later terugkomen want dat duurt nog wel even. Het klopt allemaal. Overal treffen we dezelfde sfeer aan: neem de tijd en het komt allemaal wel goed. Het blijkt dat we in de gaten zijn gehouden want hij meldde ons dat alle gidsen ons een leuke groep vonden. We nemen afscheid van de taxichauffeur waar we het adres van krijgen. Margareth gaat voor hem op zoek naar een Braziliaans – Engelse taalcursus. Hij is een van de weinigen die een beetje Engels spreekt en is erg leergierig. We geven hem een flinke fooi (is niet gebruikelijk hier) en spreken onze waardering uit over zijn kwaliteiten als taxichauffeur over deze lastige wegen en over zijn kwaliteiten als gids. Ondanks zijn gebrekkige Engels heeft hij ons veel proberen te vertellen over de omgeving, geholpen door Esther.

Na 4 uur rijden en weer twee binnenlandse vluchten belanden we…….in Rio de Janeiro.
De tips die we van te voren mee kregen m.b.t. onbetrouwbare taxi’s, gevaren om te lopen door de stad, niet in de favela’s, niet in het openbaar vervoer, geen waardevolle spullen mee etc. slaan we bijna allemaal in de wind. We zijn met z’n vijven, dus wat kan ons gebeuren.
Er is gelukkig ook niets gebeurt behalve dat we af en toe wel dachten of het nou wel zo verstandig was om ’s avonds de bus terug te nemen naar ons hotel aan het strand van Copacabana, of in dat treintje te stappen wat langs de favela’s rijdt (we stappen maar niet uit onderweg), of vanaf het vliegveld met de bus naar het hotel te gaan ipv met een taxi. Laat het nou zondag zijn en de bussen toevallig niet stoppen op de weg langs het strand maar midden door de wijk gaan. Laat de chauffeur ons nou toevallig zomaar uitstappen met al onze bagage (ca. 100kg) midden op straat terwijl hij niet precies weet waar het hotel is! Daar sta je dan. Het loopt allemaal goed af natuurlijk maar we staan toch wel even raar te kijken met z’n allen.
We bezoeken de high lights en liggen op het strand. We belanden toevallig midden in de miss Brasil verkiezing en botsen bijna tijdens de koffie in Ipanema op tegen de winnaar van het “Big Brother Huis.”

En zo kunnen we nog wel even doorvertellen over deze bijzondere vakantie waarin we zoveel lieve mensen ontmoet hebben en zoveel mooie dingen hebben gezien.
Voor Gert Jan en Margareth zit het er nog niet op, die gaan nog een week naar de Amazone. Esther gaat terug naar Sergio en Eliane in Rio Negrinho en wij gaan via Sao Paulo en Zurich terug naar Purmerend met een stapeltje uitnodigingen om vooral terug te komen en vakantie te houden bij de gastgezinnen en / of in de strandhuizen van de mensen die we ontmoet hebben. We kijken uit naar het bezoek van twee van de gastgezinnen nog dit jaar in mei en september (als de zaken goed gaan).
We nemen afscheid van Esther op het vliegveld van Rio de Janeiro. Zij moet nog 3 uur wachten op haar vlucht. Gert Jan en Margareth en wij nemen ieder zo’n 15 kg bagage alvast voor haar mee terug naar Nederland.
Nog 3 ½ maand genieten voor Esther bij het derde gastgezin en voor ons…………zit het erop.

Abracos e beijos
Peter, Marjan en Esther


ps: Foto´s komen er zo snel mogelijk aan.