Ouders in Brasil!!!

Hallo allemaal,

Daar zijn we dan hoor. In Brasil, 33 graden en al meteen een vakantie gevoel.
De reis is met vertragingen uiteindelijk goed verlopen. We kwamen er alleen op het allerlaatste moment achter (bij de inchequebalie in Sao Paulo) dat onze laatste aansluitende vlucht naar het zuiden niet vanaf Guarulhas vertrok maar vanaf Cogongas. Er zijn in Sao Paolo 4 vliegvelden en aanvankelijk was er wel op gelet, dat we vanaf het zelfde vliegveld konden doorvliegen, maar door een verandering is dit er dus bij in geslopen. We waren door alle vertragingen 10 minuten voor vertrektijd (we hadden 3 uur overstaptijd) dus bij die bali toen de stewardess zei: maar dat is niet hier! Whoooo! Wat nu! Gelukkig was er nog plek in een vliegtuig dat op punt van vertrekken stond en daar konden we toen nog mee mee.
Rennen achter de stewardess aan. Toen bleek dat ook dit vliegtuig vertraging had, wel boarden maar vervolgens nog 1 ½ uur wachten voor vertrek. Uiteindelijk kwamen we twee uur te laat op Curitiba en vlogen Esther en wij elkaar in de armen. Wel gek om zelf onderwerp te zijn van iets wat je zo vaak in reclames en films ziet. Het was natuurlijk geweldig. En ook Sergio en Eliane waren blij ons te zien , en wij hun ook.
Ze wilden ons meteen Curitiba laten zien. We begonnen in een chique restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Je schept zelf van een buffet salads (echt heel uitgebreid) en vervolgens komen er steeds wisselende obers met wel 30 soorten vlees langs. Als je niets meer wil draai je een blokje van groen naar rood en stoppen ze met aanbieden.
Daarna nog een sightseeing tour met de auto en dan door naar Rio Negrinho.
Van Curitiba naar Rio Negrinho is 1 ½ tot 2 uur met de auto. Twee-baans weg door heuvelachtig landschap. Prachtig. Veel groen, naald- en loofbomen. Het deed ons denken aan de provinciale wegen in Italie en Frankrijk met zo hier en daar bebouwing en verkooppunten van fruit en andere waren.
Sergio en Eliane wonen op een heuvel boven het dorp in een groot huis, omheind met een electronisch hek. De meeste huizen zijn beveiligd met alarm en een hek.
Zaterdag heeft Carlos (1e gastgezin) een BBQ georganiseerd met alle gastgezinnen op zijn landgoed (chacara). Weer een heel hartelijke ontvangst door iedereen. Het leuke voor ons was om te zien hoe Esther volledig geïntegreerd is in deze gemeenschap en zelfs Braziliaanse gewoontes als vanzelf heeft overgenomen. Ze spreekt rap en vloeiend Portugees en hoort er echt helemaal bij. We zijn onder de indruk van de gastvrijheid van al deze mensen en hoe ze Esther hebben opgenomen in hun gezinnen.
Wij doen ook maar gewoon mee met het drinken van Capirinha (1 glas citroen, suiker en alcohol voor iedereen) en Chimarao (1 beker bijzondere thee met een riet voor iedereen). Dit wordt steeds doorgegeven en als je wilt neem je een slok.
Zondag vertrekken we naar het strandhuis met Sergio en Eliane voor een paar dagen. Ze laten ons de mooiste plekken in de omgeving zien, waaronder meerdere stranden en uitzichtpunten. We maken kennis met allerlei soorten fruit wat ter plekke geperst, gemixed of geopend wordt en opgedronken. Heerlijk. Annanas, kokosnoot, suikerriet enz.
Het is nog steeds ca. 30º C en we vermaken ons prima.
Vanavond zijn we uitgenodigd bij de zus van Sergio en morgen bij Nesita en Gilvan, het derde gastgezin en gaan we nog hier in de stad de dagelijkse dingen die Esther doet bezoeken (school, sport, ijswinkel, café, vriendinnen e.d.). De meeste mensen van de gastgezinnen spreken gebrekkig tot goed Duits en sommigen spreken redelijk Engels.
De dag hierna vertrekken we naar Foz do Iguacu (watervallen zoals Niagara en Victoria Falls, op de grens met Argentinie en Paraguay). Sergio en Eliane gaan ook mee. Zij willen ons meenemen naar Paraguay om inkopen te doen. Het schijnt daar een zootje en vies te zijn maar als je de weg weet, en dat weten zij, dan kun je daar goed inkopen doen. We zullen zien. Gert Jan en Margareth komen ook naar Foz en vandaar reizen we door naar de Pantanal en Rio de Janeiro. Sergio en Eliane gaan vanuit Foz weer terug naar huis.

Nou, voorlopig zijn we dus onderweg en hangt het ervan af of we een internet café tegenkomen waar we even een bericht achter kunnen laten.

Lieve groetjes van Peter, Marjan en Esther (ja vind ik ook haha!)